Philipp Vandenberg schrijft in zijn historische roman “Het Sixtijnse Geheim” over een restauratie van het plafond van de Sixtijnse Kapel in Rome. Dit meesterwerk schildert Michelangelo tussen 1508 en 1512, liggend op een hoge steiger. Hoewel het resultaat totaal verrassend is voor paus Julius II., is hij diep over de indruk.
Maar er is iets, dat niemand ziet tussen de Bijbelse taferelen, de profeten en sibillen en de ignudi, de naakte jongemannen.
Blijkbaar heeft Michelangelo zelf op verschillende taferelen van het immense fresco letters geschreven. Deze zijn in de loop ter tijd verdwenen onder roet en vuil. Tijdens de restauratie komen zij weer tevoorschijn. Zij zijn raadselachtig en gaandeweg worden zij ontcijferd. Zij bevatten een geheime boodschap. Deze duidt op een eeuwenoude samenzwering, die ook in de geheime Vaticaanse archieven terug is te vinden. Het is een duister geheim, dat de Katholieke Kerk en het Vaticaan zou doen wankelen. De indrukwekkende taferelen en de nog indrukwekkendere figuren van profeten en sibyllen volgend, wordt het labyrint van geheimzinnigheid ontrafeld en toch ook weer verborgen.

Beeld: Wellcome Images via Wikimedia Commons