Er is bijna geen schilderwerk, waarover zoveel theorieën bestaan, als over het fresco “Het Laatste Avondmaal” van Leonardo da Vinci. Natuurlijk past het in het gehele werk van deze schilder. Het past ook in de beeldtraditie en in de tijd van de Renaissance van rond 1500.
Toch ontdekken sommigen er ook heel andere, verborgen inhouden in. In zijn boek De Da Vinci Code volgt Dan Brown er een, namelijk dat er ook Maria Magdalena op staat, de veronderstelde vrouw van Jezus. De musicus Giovanni Pala gaat ervan uit dat de stukjes brood en de handen staan voor muzieknoten. Zij vormen een verborgen melodie, helemaal in stijl van de toenmalige religieuze muziek. En Javier Sierra beschrijft in zijn roman Het geheime Avondmaal hoe Leonardo dit werk schildert in het klooster Sta Maria delle Grazie in Milaan. Onder de ogen van velen die meekijken, weet hij er toch een geheime, ketterse boodschap in te verbergen.